Vrijdag 10 mei 2014
Ik ging naar de markt in Leuven om voor het middagmaal een stukje vis te kopen. Bij het thuiskomen voelde ik mij
onwel en zei tegen mijn echtgenote: “maak de vis klaar en eet zelf; ik heb geen honger, ik zal later wel eten”.
Ik ging wat rusten in de hoop dat het beterde, dat gebeurde echter niet. Ik kreeg hoe langer hoe meer pijn in de
buikstreek. ’s Avonds keek ik wat TV en daarna trachtte ik te gaan slapen doch de pijn werd erger en erger.
Rond middernacht voelde ik dat er iets serieus mis ging en vroeg mijn echtgenote om mij naar de spoed te brengen.
Meestal gaan wij naar het UZ Jette maar ik had zoveel pijn dat ik liefst zo snel mogelijk in een hospitaal wilde geraken, dus
werd het Gasthuisberg. Na een respectabele wachttijd kwamen er 2, naar ik vermoed, verpleegkundigen,
ze stelden mij enkele vragen, waarop ik antwoordde en zei dat ik mogelijks een gesprongen appendix had.
Daarop werd mijn temperatuur genomen.
Ik had geen koorts dus rees bij hen het vermoeden dat ik eigenlijk niet ziek was. Daar ik echter bleef klagen
over aanhoudende buikpijn werd even later beslist om toch maar een scan te doen. Eerst moest ik rustig enkele bekers
contrastvloeistof drinken, daarna werd ik naar de scanner gebracht. Daar werd, via de anus, een laatste hoeveelheid
contrastvloeistof ingebracht. Nu was de pijn niet meer te harden. Enkele minuten nadat de scan was genomen
kreeg ik het verdikt: ‘darmperforatie’. Ik wist onmiddellijk dat een chirurgische ingreep met inbegrip van een stomaplaatsing
zou volgen. Een beetje later lag ik in het operatiekwartier en werd onder narcose gebracht.
Hier stopt mijn verhaal tijdelijk.
Toen ik wakker werd zag ik dat het 12h30 was, voelde ik dat ik een stoma had, dat er 3 draineerbuizen, gekoppeld
aan zakken, in mijn buik staken en dat er zelfs een urinesonde werd geplaatst.
Ik kon mij weinig of niet bewegen, had pijn maar dat viel mee. De dagen die volgden werd de drainagevloeistof regelmatig
gecontroleerd; de kleur en de hoeveelheden werden genoteerd.
Naarmate de kleur van het draineervocht overging van bloedrood naar geel werden de draineerbuizen verwijderd
evenals de urinesonde. Ik kon opnieuw bewegen, weliswaar met beperkingen vanwege de infuusoplossingen, dat
was een verademing.
Ik wist onmiddellijk dat een chirurgische ingreep met inbegrip van een stomaplaatsing zou volgen.
Ik werd aangeleerd hoe het stomazakje te ledigen en zo voorbereid om het ziekenhuis te verlaten.
Na 16 dagen werd ik uiteindelijk ontslagen; met de stellige belofte dat het een tijdelijke stoma was die na 3 weken zou
worden verwijderd. Gezien het tijdelijk karakter van mijn stoma en om thuis de gemoederen rustig te houden, besloot
mijn echtgenote thuisverpleging te nemen.
Zo was het mogelijk om op regelmatige tijdstippen het stomazakje en de -plaat te veranderen.
Buiten het feit dat ik elke dag op de thuisverpleging moest wachten, kon ik bijna normaal functioneren.
Gaan waar ik wilde, ook buitenshuis, bijna alles eten en drinken. Tot zover ging alles relatief goed en leerde ik met
een stoma mijn leven te organiseren.
Wanneer je gezegd is dat de stoma tijdelijk is en na 3 weken verwijderd zal worden dan kijk je daar naar uit.
De maand juni liep op haar eind en nog steeds geen datum voor de verwijdering van de stoma. Ik ging polshoogte
nemen in Gasthuisberg en daar kreeg ik te horen dat het niet voorzien was in juni en zelfs niet in juli. Begin augustus
keerde ik terug naar Gasthuisberg waar ik vernam dat het ook in augustus niet gepland was. Na enig aandringen
werd ik naar het secretariaat ‘abdominale chirurgie’ gestuurd, daar werd mij bevestigd wat mij eerder werd medegedeeld.
Er bleek wel een mogelijkheid te bestaan als de ingreep in Diest kon plaatsvinden; ik heb het voorstel aanvaard
en zo werd 20 augustus ‘de’ dag .
Bij de ingreep werden mijn buikspieren, die voordien vertikaal waren doorgesneden, nu deels horizontaal doorgesneden.
Nog vandaag ondervind ik beperkingen ten gevolge van beide ingrepen zo bij het bukken, schoenveters knopen, teennagels knippen, kousen aandoen, …
De tijd dat ik stomadrager ben geweest is de impact ervan op mijn dagelijks leven eerder beperkt gebleven en daarover
ben ik best tevreden.
Nu dat de stoma verwijderd is moet ik wel oppassen want eens de drang er is om naar de wc te gaan, moet ik niet
treuzelen, het gaat snel, zéér snel.
Ik wil besluiten met te stellen dat ik gelukkig ben dat de stoma werd verwijderd.
Tony Dewit