Als stoma niet had bestaan, had ik niet meer geleefd!
Ik ben Iene Maris, een jon ge vrouw van 23 jaar, hier met mijn petekind. Sinds mijn 15 jaar heb ik de Ziekte van Crohn en sinds mei 2014 een ileostoma.
Tot mijn 15 jaar was ik een sociaal en levendig tienermeisje, zonder zorgen. Maar vanaf dan had ik alsmaar buikpijn, verloor veel gewicht, was extreem moe,…
Eten deed ik amper wegens de dan telkens opkomende buikpijn.
Er werd eerst gedacht aan buikgriep, iets later kreeg het de naam Spastisch Darmsyndroom,…
Uiteindelijk na een jaar en vele onderzoeken werd de diagnose “Ziekte van Crohn” gesteld en kreeg ik medicatie die me hielp.
Ik studeerde verder tot klinisch laborant en vond snel werk.
13 mei 2013 was mijn eerste werkdag, eerst op proef gevolgd door een vast contract. Ik ging soms met hoge koorts werken uit schrik om mijn job te verliezen, dit heb ik uitgehouden tot 3 december 2013. Hevige buikpijn, erger dan dat ik al gewoon was . Na enkele onderzoeken bleek dat ik een salmonella besmetting had opgelopen. Hiervoor kreeg ik antibiotica, maar de buikpijn werd alsmaar erger en mijn medicatie voor de Crohn had ook geen effect meer op me. De dokter schreef me Entocort, Imuran, Remicade en zware pijnstillers voor. Maar helaas werkte deze medicatie en de zware pijnstillers niet. 12 mei 2014, werd ik in het ziekenhuis opgenomen met ondervoeding en uitdroging. Er werden enkele onderzoeken gedaan, en al snel kwam de chirurg bij me langs op de kamer met de mededeling dat ik met spoed geopereerd moest worden wegens verschillende darmperforaties, met gevolg dat ze me een tijdelijke stoma gingen plaatsen.
Dit was iets waar ik al jaren bang voor was, een stoma, maar veel tijd om te piekeren en me voor te bereiden had ik niet en een keuze had ik al helemaal niet! Ik deed een septische shock en verschillende organen
(milt, lever, nieren en longen) waren in falen overgegaan. Een uur nadat de chirurg me dit kwam melden, lag ik op de operatietafel. Na de operatie, die een 5-tal uren geduurd heeft, hadden de dokters me 3 dagen in een
kunstmatige coma gehouden. De dokters wisten niet of ik het weekend zou halen of niet.
Toen ik wakker werd was ik zo blij mijn ouders en zus te zien, dat ik er niet onmiddellijk bij stil stond dat er verschillende buisjes aan me hingen en dat ik daar lag met een stoma. Maar wat me wel opviel was dat ik geen buikpijn meer had, voor het eerst in 8 jaar.
28 mei 2014, een dag die ik nooit meer vergeet, de dag dat ik naar huis mocht uit het ziekenhuis. Omdat ik zo verzwakt was, kon ik niet meer lopen, mezelf recht zetten in bed of gewoon al zelfstandig rechtop blijven zitten, zelfs een simpele drinkbeker vastnemen ging niet. De dokters zeiden me dat het herstel nog maanden kon duren. Maar na 2 maanden kon ik al terug zelfstandig lopen, rechtstaan,… En sinds de dag dat ik thuis kwam tot op de dag van vandaag ben ik pijnstiller-, medicatie- en klachtenvrij. De eerste 2 weken na mijn thuiskomst, kwam de thuisverpleging mijn stoma verzorgen, nadien nam mijn meter de dagelijkse verzorging over.
Zij had jaren de stoma van haar moeder verzorgd. Ik ben haar hiervoor nog steeds enorm dankbaar!
Na een kleine 2 weken begon ik zelf mijn stoma te verzorgen, stap voor stap!
Ik heb mijn stoma ook redelijk snel aanvaard. Ik bekijk hem dan ook als een grote luxe!
Ik zie er enkel en alleen maar voordelen aan, ik hoef niet meer naar een toilet te zoeken als ik een keertje de deur uit ga, ik kan terug vooruit plannen, ik heb terug meer energie waardoor ik terug aan sport kan doen,… Sinds ik mijn stoma heb, sta ik heel positief in het leven, het heeft niet alleen mijn leven gered,
maar ook compleet veranderd in de positieve zin! Ik schaam me niet voor mijn stoma, integendeel zelfs, ik zou zelfs in bikini durven te gaan zwemmen, als de mensen willen kijken doen ze maar, dat houdt mij niet tegen.
Ik ben fier op dat kleine zakje! Ik bekijk het als een extra accessoire. Ik geef zelfs lezingen over stoma’s in secundaire scholen, volledig vrijwillig en met veel plezier. Het gevoel dat ik andere mensen iets kan bijleren en al de positieve reacties die ik er op krijg, maken mij gelukkig! 
Na al die jaren van ziek zijn, lacht de toekomst me terug toe. Ik kan eindelijk terug toekomstplannen maken. Zo heb ik gepland eindelijk mijn grote droom “ DOKTER WORDEN ! “ waar te maken. Ik droom ervan om andere mensen te helpen als dokter, maar die droom had ik enkele jaren geleden moeten opbergen door mijn ziekte. Nu ik me terug goed voel en meer energie heb, wil ik mijn droom alsnog waarmaken. Mijn stoma opent terug deuren voor mij, die mijn ziekte jaren geleden had gesloten!
Van mij mag iedereen weten dat ik een stoma heb, ik ben er trots op! Als stoma niet had bestaan, had ik niet meer geleefd! Ik heb mijn leven terug, ik heb terug leren genieten van het leven en van de kleine dingen, niets houdt mij nog tegen!!
Laat niets of niemand jouw dromen in de weg staan of tegenhouden, ga er gewoon voor!
Geniet van het leven, het leven is al veel te kort!